Dolup boşalan zamanların içre anının eşiğidir aranan
Bir kekremsi kelime yapıştı dilime
Ezberimi zamanların koynunda unutup
Sessiz bir senfoniye içinden eşlik edendir adım
Şiirin adı kalır sanı unutulur
Bir güler dağlar bir kükremeye durur
Yalnızlıkla çelik çomak oynarken çocuklar
Sokaktan bir senfoni duyulur
Adım adının üstünde gezindiği kadarım
Çekip içlerini koyup ceplerine bozuk bozuk
Bir para gibi
Elinin kiri
Yok elinin körü, yok yok
Seviyorum seni
Anlaşılan anlaşılmıyor dediklerim
Bir kadın bir erkek oturmuş içime diyorum
Seni söyleşiyorlar
Bir Ortadoğu ezgisi
Bastırıyor senfoniyi
İçimdeki
Çocuk büyüyor saçları sarı
Kim derdi
Gülenle ağlayanın bir emekçinin bir devlet adamının
Yan yana ölümü kucaklayacağı
Her şey bittiğinde
Ölmüştür ölü, ölü kokar
Sistemi nereye çevirsen iki ucu
Değnek sonuna kadar batmış
Ne içimdeki kadın ve erkeğin ne bu şiirin
Ne çelik çomak oynayan çocukların
Ne senfonin ne doğu ezgilerinin
Sistemle bir alakası vardır
Not düşülür not verilir kimbilir neler alınır
Sistem bir gün
Allahın elinde kalır.
