İSİMSİZ
Buğulu bir hülyanın içinde kayboluyorum
Güneşin katreleri kubbelere yansırken.
Rüzgar savrulurken mehtaba doğru
Kancasında asılı kalıyor yüreğim.
Diledim en nazenin halimle
Kusursuzluğun asırlar sonrasında.
Rüyamda bengisu yüzünü gördüm
Itırname gibiydi saçların omzuma dökülürken
Sabır dediğim günlerin her birine
Tebessümünü kondurdum
Berfin halde gönlüm yıllardır
Bekliyor; geldiğinde öleceğini bile bile
Rabbim! bahşet bu güzelliği bana.
Görmeseydim seni o gün
Bakmasaydım gözlerine
İzlemeseydim senin o ışıltını
Yanmasaydı yüreğim
İsmimi anmasaydın
Uzatmasaydın elini ve ben
Bu halimle yaşamasaydım.
Ah! adını her andığımda
Ab-ı hayatım olan sevgili
İstemiyorum seni
Seni sensiz yaşamak
İsimsiz sevgili…
mfa / 8 Haziran 09
9 yorum:
BÜTÜN GÜZAFLARDAN UZAK, AKSİNE DERİN DÜŞÜNCELER BARINDIRAN BİR ŞİİR... SİZE ÇOK YAKIŞMIŞ...
ne kadar ince bir yorum çok teşekkür ederim.
EN AZ SİZİN KADAR...
isminizi bahşeder msiniz?
insanın yüreğinde acı kırıntıları kalırya öyle bişey bu şiir...çok derinn ve samiimi ayrıca
insanın yüreğinde acı kırıntıları kalırya öyle bişey bu şiir...çok derinn ve samiimi ayrıca
GÜN GELİR İSMİMİ DE AÇIKLARIM...
evet derin olması ve samimi olması bana ayrı ve belli ki size de mutluluk verdi. memnun oldum. umarım bir gün ismnizi bahşedersiniz...
TIPKI BU ŞİİR GİBİ DERİN ANLAMLAR İFADE EDEN İSMİM OLSUN İSTERDİM
Yorum Gönder